Gizmo'nun Hamilelik Günlüğü 34. Hafta

Karlı bir haftadan Merhabalar,

Geçtiğimiz hafta doktor kontrolüne gideceğimizi yazmıştım. 5 Aralık Perşembe yani 34+1 de bizim cüceyi görmeye gittik. Babaannesi de bizimle ilk defa ultrasona geldi. Çok şükür gelişimi gayet yerinde 2 kilo 283 gr'lık bir tosuncuk olmuş kendisi. O tatlı suratı bu defa tam bir bebek görüntüsünde, şişko yanaklı, köfte dudaklı ve aynı anneciğine benziyor :) her gören bana benzetti valla.. Bir de yaramazlıklar yaptı bize ki ...Zaten o sırada karnımın içinde taklalar atmakla meşgulken bir de dil çıkarmaz mı :) çok güldük o haline.. Doktor da tam o anı fotoğrafladı, pabuç kadar dili var bizimkinin, dil çıkarmayı bile öğrenmiş içerde :) en sevindiğim olay da minik noktanın artık doğum pozisyonu almış olmasıydı. Bizimkinin kafası aşağıda artık, ki biz demek ki kaç haftadır kafası yerine poposunu sevip, konuşuyormuşuz :))

 Belki anlamam gerekirdi aşağı döndüğünü ama doktor karnının içindeki su fazla olduğu için anlayamamışsındır dedi. Zaten nerden anlıcam anacım, akrobatik cüce içerde öyle bir hareketler yapıyor ki aşağı mı döndü, kafası yanda mı yukarda mı, yok karnımda gözüken sivri sivri çıkıntıları ayağı mı topuğu mu dirseği mi, anlayamıyoruz ki ... Neyse ki kafasıyla poposunun yerini belirledik ona göre seviyoruz bu haftadan itibaren ; ) bir sonraki randevumuz 2 hafta sonra...

Cumartesi günümüzü kuaförlerde geçirdik sayılabilir (hiçte sevmem sabahtan akşama kadar kuaför işlerinin bitmemesini, fenalık geçirmek üzereyken halloldu işim neyse ki), benim kuaför taaa fizanda olduğu için ve tek başıma annemlerin o tarafa gitmeyi gözüm yemediği için kocacımla birlikte annemlerin o tarafa geçtik . -Pek sevgili kocam da kuaförüme saçlarını kestirdi, çokta güzel oldu, pek te güzel oldu- bana gelince saçlarım zaten kısa ama yanlara doğru uzayınca çok bi çirkin hissediyorum kendimi o yüzden azcık daha kısalttırıp düzelttirerek (hamileyken saç kestirilmez bıdıbıdısına da inanmadığım için) ve büdü kaşlarıma da insan eli değmesine izin verdiğim için kendime geldim nihayet. Ama çok canım yandı, son zamanlarda daha hassas oluyor ten herhalde, kaş aldırıp kıpkırmızı hiç olmayan esmer ben ilk defa cayır cayır yandım. Ama artık kendimi daha iyi hissediyorum, Karnı burnumda partime hazırlık vol 1 tamamdır ;)

Uyuyamama ve göz altlarımın rakun gibi olma durumu son hız devam etmekte. Bu Hafta sonu da sabah uyanıp bacağıma çok fena kramp girme olayı yaşadım. Kaskatı kaldı ayağım hemen üzerine basıp düzelmesi için uğraşırken acısı oturdu içime vallahi. Benim çoookk eskiden de bacağıma kramp girerdi, babamda da olurdu hatta hep, babam öyle bir durumda hemen ayağa kalkıp üzerine basmayı dene der, o yüzden kramp ilk defa karşılaştığım şey değil. Sadece daha az acıyla atlatmaya çalışıyorum. Kramplar için muz yiyin diye bir yazı okumuştum, muz yiyorum bol bol. Doktorum Magnezyum hapı vermedi, Magnezyum kullanmıyorum o sebeple. Son sivri göbekli halim de aşağıdadır ayrıca...

 

Doğum fotoğrafçıma da uzun uzuuunnn felsefi düşünmelerim sonucu karar vermiş bulunuyorum. Kendisiyle önce yüzyüze görüşücez bakalım. Çektiği fotoğraflara bayıldığım bi kadın. Bir de şansıma Anadolu yakasına bir kaç gün önce yeni taşınmış. Normal doğumda yetişememe gibi bir olay oluşmaması için güzel bir haber oldu ;)

Veee sonunda pusetimizi de almış bulunduk :) bizim cücenin minik poposu, sırtı rahat etsin önemli olan o. Stokke Scoot arabada karar kıldık, sağlam olsun, sonra kardeş olursa o da kullanabilsin, çok yer kaplamasın, gezdirirken babasına, bana daha yakın konumda dursun istedik, güzel de karar verdiğimizi düşünüyorum.

Şöyle de bir olay yaşadık: salı akşamı bizim cüce bizi korkuttu biraz, doğuruyorum sandık :( Gün içinde iki kere dışarı çıkmıştım aslında, gayet iyiyim normalim, toplamda 45 dakika dışardaydım, yemek falan yaptım mutfak için tekrar çıkmıcaktım belki de orda zorladım, hala yorulmıcam ya da yamulmıcam gibi hissediyorum ya kendimi.  
Pek sevgili kocam işten geldi yemek yedik saat 22:30 gibi çok güçlü bir kasılma hissettim, - zaten ara ara oluyor diye pek önemsemedim baştan- sonra hemen geçmedi kasılma, tam karnımın altında da batmalar olmaya başladı, ne rahat hareket edebiliyorum ne de oturabiliyorum, 23:00 da bir daha kasılma...

  ...haydeee nerden çıktı şimdi bu ki :S oğlum, evladım, çucuuumm daha var, 35. Haftaya yeni girdik, gelme hareketleri yapma lütfen, anlıyoruz sıkıldın sende içerde, bunaldın, daral geldi, zaten tepetaklak duruyorsun ama yılbaşından sonra gel, 2014 model olucaksın dedi ya doktorcumuz da zaten, nooluuuurrr şimdi değiiillll diye diye bizimkini babasıyla ikna etmeye çalışıyoruz dışardan ama nafile belime de ağrı girdi bir yandan, 5473 kere kasılmalarla ilgili yazı okumama rağmen bu şuan olan şeyin tam olarak ne olduğunu anlayamıyorum bir türlü, gerçek doğum sancısına benzemeye başladı gitgide... Doktoru arasak mı, dur biraz Braxton Hicks amcanın dediği adını da verdiği kasılmalarla ilgili şeyler okuyalım bu ne menem bişeydir, ha geçer ha geçer diye saati gece 3 ettik... Ben artık not almaya başlamıştım kasılmaları 20/25 dakikada bir oldu bir kaç sefer, ama düzensizdi tabiki ve giderek artmadı, şiddetlenmedi ağrılar.. Saatte 4 defadan fazla olmadı.. Ne sümüksü bi akıntı, herhangi su gelmesi durumu zaten olmadı.. Ilık duş yapılması gerektiğini okumuştum, ılık duş gerçekten de iyi geldi ama zor duş aldım, ayakta durmayı zorlaştıracak kadar belime ağrı saplanmıştı çünkü, duşun arkasından bir de ılık süt içtim, kocacım da panik yapmadı, geçicek sakin ol diyerek masaj yaptı sırtıma belime.. Biraz daha rahatlama hissettim, doktoru aramamakta da ısrarlıydım, çünkü anlamıştık bunun güçlü bir Braxton Hicks kasılması olduğunu, bir de erken doğum riskim olmadığı için deli gibi korkmamıştım, aslında hissediyorum bizim kıpırdak cücenin 15 Ocak'ı bekleyemeyip biraz daha erken geleceğini ama bu kadar erken de olamazdı pek tabii ..

Sonra biraz uyumalıyız artık diyerek yatağımıza yattık, sol tarafa yatmak iyi gelir diye okuduk soluma yattım, deriiinn deriiinn nefesler alarak kendimi bunun kötü bişey olmadığına sadece rahim egzersizi olduğuna, uyuyup uyandığım da geçeceğine inandırarak ve poziyonumu değiştirmemeye çalışarak kocacımın elini tutup uyuyabilmişim. Çok şükür ki sabah uyandığımda birşey kalmamıştı. Annemi arıcaktım yoksa koş gel bize diye..Kalkıp gezindim hemen ağrı var mı diye, iyiydim ama yorgundum, kendimi bilmeden yormuştum ve çabuk yorulabildiğimi unutuyordum :( iki gündür dinleniyorum şimdi, kar da var dışarıda mis gibi, ev sıcacık, ev işi falan herhangi birşey de yapmıyorum. Bizim cüceyle de bir konuşma yaptık, anlaştık sanıyorum, zamanından önce gelmemelisin, seni yılbaşından sonra herhangi bir günde bekliyoruz dedim.

Rüyamda da bizim cücenin karnımdan dışarı çıktığını görüyorum, önce elleri çıkıyor sonra karnım açılıyor birden, içerdeki minik bebeğimi görüyorum, yan pozisyonda yatıyor, beyaz tenli, kumral saçlı, gözleri kapalı, üzerinde tulum var... Açılan karnımı tutuyorum, neden çıktın daha 35. Haftadayız, konuşmuştuk seninle unuttun mu diyorum, karnımı kapatmaya çalışıyorum, tek başımayım, tanımadığım insanlar var etrafımda, onlardan yardım istiyorum karnımı kapatmak için ama kimse yaklaşmıyor, doktorumu arıyorum, durumu anlatıyorum karnımı kapattım bişey olur mu diyorum, ben bi gelip bakıyım neredesin sen diyor, ağlamaya başlıyorum, uyanmaya çalışıyorum, bebeğime bişey olmasın ne olur çabuk gel doktor diyorum ve sonra uyandım.
Baktım bizim cüce sağlam, hala yerinde duruyor, eli kolu da çıkmamış dışarıya... Ohhh dedim kendi kendime rüyaymış.. Çok gerçekçiydi.. Anlaşılan bir kaç hafta daha böyle rüyalar görmeye devam.. Doğduktan sonra rüya görmeye bile fırsat olmıcak çünkü ...

Mutlu, sağlıklı  ve sancısız haftalar olsun efenim

Bizi takip etmeye devam... az kaldıııı sona yaklaşıyoruz ...

Mahsucuktan bize cööö yapmaya kalkmış minik Cüce ve Gizmo